Spotkało się trzech bohaterów – taki najmłodszy, Aloszka popowicz, taki trochę większy bohater, Nikita Dobrynycz i taki samyj największyj gieroj ruskich skazek – Ilja Muramiec.
I bohaterowie wymyślili sobie zawody – kto dalej wiadro wody na ch**u przeniesie.
I pierwszy – samyj młodyj Aloszka, to takie małe wiaderko wziął, pięć litrów, zawiesił – idzie.
Idzie sto metrów, dwieście – spadło.
No, Nikita Dobrynycz, taki już bardziej doświadczony bohater wziął takie dwunasto litrowe.
Zawiesił, idzie. Sto metrów, dwieście, pół kilometra przeszedł – spadło.
No i bierze się ten największy gieroj, samyj łuczszyj – Ilja Muramiec. Wziął taką wielką badziew, wody nalał, kamieni naładował – idzie.
Sto metrów, dwieście, półkilometra – zniknął za horyzontem.
Rozłożyli się bohaterowie na wzgórzu, leżą, fajki palą – czekają Ilii Muramca.
I nagle po niebie leci taki inny bohater ruskich skazek – żmij Gorynycz.
Leci, wszystkie trzy głowy się śmieją, przewraca się po niebie, śmieje się, mało nie pęknie.
Wstają bohaterowie, szabli wyjmują i krzyczą:
– Ty co, Gorynycz, śmiać się z nas przyleciałeś? Zaraz my ci te wszystkie trzy głowy pourezamy!
– Ach nie, bohaterowie – mówi Gorynycz – pomiłujcie, nie urezajcie, ja wam żart przyniosłem!
– No dawaj, co za żart?
– Oj, lecę ja sobie po niebie, aż tu widzę, idzie nasz samyj największyj gieroj, Ilja Murtamiec, a na ch*ju ma taką wielką badziew zawieszoną – pełno wody, kamienie jakieś…. Nagle rączka pękła, ch**em w czoło – głupszej śmierci nie widziałem!